Paradies-Weg OS 26

Om meteen ter zake te komen: op deze wandelroute klopte in lang vervlogen dagen een levendig leven. Want de gehele route zijn voormalige verbindingswegen die de bewoners bijna dagelijks gebruikten - naar school, naar de kerk, om boodschappen te doen, voor bezoek of voor het afhandelen van officiële zaken. Deze wegen werden door de mensen, meestal te voet, in het dagelijks leven vanzelfsprekend afgelegd.

We beginnen onze wandeling bij het wandelbord op Raiffeisenplatz in Marlesreuth en lopen aan de overkant op de Schauensteiner Weg richting Schauenstein. Vlak voor de laatste huizen is er links de mogelijkheid om kort naar beneden te gaan naar het wandelhuis van de lokale FWV-afdeling. Nadat we het kerkdorp achter ons hebben gelaten en in de open lucht met een prachtig uitzicht lichtjes naar beneden door de velden lopen, wordt links in het zicht de "Bächla" van Marlesreuth gevolgd en al snel komt ook de Döbrabach aan de rechterkant erbij, die we voor het bos oversteken op een brug.

Beneden in het dal zien we enkele vijvers, rechts in het bos de beschermvijver van de voormalige Stegmühle, of de Grundmühle, zoals die in de volksmond genoemd wordt.

We wandelen lichtjes bergopwaarts op de bosweg, maar verlaten dan de Schauensteiner Weg voor een korte omweg naar links naar de Stegmühle. Op een natuurlijk pad dicht bij het dal komen we al snel bij de plek van de in 1948 afgebroken molen, waarvan het waterrad alleen nog maar werd aangedreven door het water van de Döbrabach; de "Bächla" was kort daarvoor samengekomen.

Met een prachtig uitzicht op het dal met de elzenbegroeide beek volgen we het pad langs de bosrand verder naar Waldeck. Daar slaan we rechtsaf en wandelen een aangename bosweg lichtjes bergopwaarts tot we weer op de Schauensteiner Weg komen. Deze leidt ons in het bos verder naar links bergopwaarts naar een open plek genaamd "Aschbach". De naam zou afkomstig zijn van het asachtige gesteente dat vroeger in de beekbedding van de voormalige gracht lag.

Nadat we na het verlaten van het bos op een veldweg naar de Haidengrün-Uschertsgrün-weg bergopwaarts lopen, wordt het uitzicht op een veelzijdig landschap steeds opener en wijder.

We lopen slechts heel kort naar links op de weg, maar slaan meteen weer rechtsaf. Hier bij Waldeck verrast ons een indrukwekkend uitzicht op de omgeving tot aan het Fichtelgebergte. We lopen vervolgens lange tijd rechtdoor langs de bosrand. Als we dan in het bos meteen op de Webersteig stuiten, zien we voor ons "Hut", een bosgedeelte waar de boeren tijdens de 30-jarige oorlog naar verluidt hun vee en bezittingen in veiligheid brachten voor de oorlogstroepen.

Met de Webersteig lopen we naar links door het bos, vervolgens op een veldweg door de open velden lichtjes bergafwaarts naar het begin van Uschertsgrün. Daar volgen we de straten tot aan de brandvijver, slaan dan rechtsaf en lopen tot aan het einde van het dorp. Na een korte afstand slaan we dan scherp linksaf en gaan op een pad bergafwaarts naar de Selbitzbrücke en vervolgens rechts verder tot aan de weg bij het einde van Uscherstgrün aan de voet van de Hag.

Nu gaan we zeer steil omhoog de Hag op tot aan de rand van de stad nabij de parkeerplaats met het wandelbord aan de weg naar Selbitz. Hier zijn aansluitingspunten op het wandelnetwerk van Schauenstein.

Maar wij slaan meteen rechtsaf en volgen eerst de dorpsstraat, dan de "Bahnhofssteig" vrij steil bergafwaarts naar het voormalige station en iets verder naar de dalweg. Onderweg komen we langs het parkachtige "Hohen Stein" met de rotsformatie "Wachende Jungfrau" (links zie je de "Slapende Reus"). Tussen de kerk en het kasteel zien we de "Privatingang" voor de adellijke heren van het kasteel naar de kerk. We passeren ook het voormalige gerechtsgebouw (ook wel "Goldschmiedhaus" genoemd) en zien vlakbij het pastoriehuis, dat naar verluidt het oudste bewoonde huis in het district Hof is. Ook het marktplein is het bezichtigen waard.

Meteen na het voormalige station bereiken we de dalweg, waar we het voet- en fietspad slechts kort naar rechts volgen om meteen daarna af te slaan naar de Hagenmühle. Dit voet- en fietspad biedt de mogelijkheid om de wandelroute (zonder Schauenstein) met ongeveer een kilometer in te korten.

Vanaf hier volgt onze wandelroute de Haidengrüner Weg naar het "Paradies", een vroeger veel aangenomen verbinding tussen deze twee plaatsen en Schauenstein. Voorbij de molen bereiken we via de Selbitz en haar vallei de overkant van het dal. Daar slaan we meteen rechtsaf, lopen bergop over het pad, vervolgens langs de bosrand het bos in.

Als we het bospad een tijdje volgen, komen we uit op de "Stockhöhenweg" (OS 25), die ons naar Haueisen zal begeleiden. We wandelen in het zicht van het natuurgebied Thronbachtal in het bos verder lichtjes bergopwaarts. Als onze weg uitmondt in de vallei, lopen we over het dal bij de "Greimeslachn" en de "Schwarzspechtkiefer" naar de overkant van het bos. Achtergrondinformatie over dit gedeelte van de route is te vinden op de Stockhöhenweg (OS 25).

We lopen verder op de aangename bosweg lichtjes bergopwaarts, meestal door lichte bosgebieden, tot de wandelroute ons weer naar het open Thronbachtal leidt. Daar steken we voorbij een vijver het dal en de beek over op de "Haueisner Brückla", een oude stenen brug. We wandelen - met uitzicht op de ongerepte bovenste vallei van het natuurgebied, op Haidengrün en het nabije "Paradies" - langs de vissershut, iets verder langs een bijenkorf in het bos omhoog, tot we weer op de Webersteig stuiten.

Met deze gaan we naar links door het bos, dan door het "Haueisner Gründla", lopen rechtuit over het veld (indien nodig omzeilen we het omgeploegde veld) en vervolgens op een pad in de belangrijkste richting bergopwaarts naar Haueisen, naar het "Paradies" met een dozijn huizen.

In het tweede huis, vlakbij het wandelpad, woonde ooit de eerder genoemde Martin Glotz. Met de eerste bijeenkomst van gelovige mensen in dit huis werd de basis gelegd voor de Pinkstertreffen, de "Kirchentag im Frankenwald". Misschien was dit ook aanleiding om Haueisen te vergelijken met het Paradijs (mogelijk ook ironisch bedoeld?).

Bij dit "historische" huis lopen we rechts omhoog naar de straat (Haidengrün-Uscherstgrün). Het is de weg die de bewoners van Haueisen in lang vervlogen dagen gebruikten als schoolweg, om te winkelen en om persoonlijke bezoeken en boodschappen in Marlesreuth te doen. We steken de straat over en slaan in het bos meteen linksaf en lopen verder tot ons pad aan de bosrand rechtuit het bos in leidt.

De eigenlijke weg rechtuit het dal in is momenteel niet begaanbaar. Daarom slaan we linksaf en bereiken na ongeveer 100 meter een andere bospad dat ons naar beneden leidt naar het dal van de Döbrabach. We steken het dal over en lopen op een veldweg aan de andere kant eerst door het bos, dan in het open landschap gestaag bergopwaarts tot aan de rand van Marlesreuth. Door rechts aan te houden op de dorpsstraten bereiken we al snel weer ons vertrekpunt bij het wandelbord op Raiffeisenplatz.

Een bezoek aan het Handwebermuseum in het dorp is zeer de moeite waard. Deskundige mensen stellen in het historische gebouw op een aanschouwelijke manier het leven en werk van de handwevers voor en nemen ons in gedachten mee terug naar de lang vervlogen tijden van ons "Handwever-Frankenwald". Ook de kerk met het rijk versierde barokaltaar uit 1747, met het houten cassetteplafond uit 1717 en de kunstzinnige inrichting is het bezichtigen waard.