Jura-Weg KC 63

Op onze wandeling komen we in het Obermainische Bruchschollenland, dat wordt omringd door de Frankenjura in het westen, de oprijzende Frankenwald in het noordoosten en de uitlopers van het Fichtelgebergte in het oosten. De naam is afgeleid van zijn geologische oorsprong. Sedimenten (afzettingen) of brokken van Buntsandstein, Muschelkalk, Keuper en andere zandige, kalkhoudende en kleiachtige gesteenten lagen oorspronkelijk boven op elkaar. Krachten vanuit het binnenste van de aarde hebben deze brokken tegen elkaar geschoven en deels verticaal gesteld. Zo ontstonden de meest uiteenlopende terreinvormen. De Main en zijn zijrivieren dragen met hun erosie bij aan het ontstaan van een bonte mix van verschillende landschappen, oftewel een Bruchschollenland. - Naar Hans Nützel

We beginnen onze rondwandeling in het centrum van Seibelsdorf.

Er wordt aangenomen dat het dorp al rond het jaar 800 werd bewoond. Het staat vast dat het kerkdorp ooit een enorme omvang had en zich uitstrekte van Feldbuch tot Zeyern en Eila. In het bovenste deel van het kerkdorp staat de machtige dorpsboom, de Vredeseik, die in 1871 als jong boompje ter herinnering aan het vredesverdrag werd geplant. Rond het jaar 1900 turnden jonge mannen in haar schaduw naar de idealen van Turnvater Jahn, en in 1920 werd op deze plek door Oberforstverwalter Georg Zeller het oorlogsmonument aangelegd.

We volgen het voet- en fietspad richting Kronach. Bij Waldbuch slaan we linksaf naar de composteerinstallatie en duiken we in een prachtig, nog ongerept heggenlandschap. Op het licht stijgende pad komen we in het open, gevarieerde landschap langs een zijdal, uitgestrekte weilanden en velden en telkens weer langs heggen in verschillende formaties. Vinken, veldleeuweriken, geelgorzen, buizerd, rode wouw en andere vogels getuigen van de rijke vogelwereld van dit landschap. Met toenemende hoogte wordt het uitzicht op het omringende landschap en de uitgestrektheid steeds groter en indrukwekkender. Voordat we de weg (Seibelsdorf-Fischbach) bereiken, wacht ons een bijzonder hoogtepunt. Het is een historische steen, de Centstein.

Er wordt aangenomen dat deze ooit diende als stenen wegwijzer voor koetsiers en reizigers. Deze versie wordt ondersteund door een geometrisch plan over het Fraisch-district (grensgebied) van het kantoor Seyboldsdorf uit het jaar 1750. Men ziet ook dat deze in 2005 gerestaureerde steen zich bevond aan een historische oude weg en tegelijkertijd op een kruispunt. Deze "Hohe Straße" leidde vanuit Kronach over het hoogplateau naar Stadtsteinach en Kulmbach en vormde tegelijkertijd de territoriumgrens tussen het markgraafschap en het prinsbisdom Bamberg.

We slaan kort rechtsaf de weg op, maar slaan meteen linksaf samen met de Centstein-weg KC 63 en volgen al snel weer het veldpad een tijdje naar links. Dan slaan we opnieuw linksaf een natuurlijk pad in, dat ons verder licht stijgend langs heggen naar de hoogte leidt. Telkens weer genieten we van de wisselende uitzichten op de heggen en het pittoreske landschap. Vanuit Kronach groeten Zollbrunn, Gehülz en daartussen Ziegelerden met de kerk die eigendom is van de kerkbouwvereniging en van ver te zien is. De paters van het Oblatenklooster in Kronach verzorgen het pastoraat. Alleen de bewoners worden begraven in Kronach. We maken een bocht naar links en lopen op de hoogte recht vooruit in de richting van de windmolens van Gössersdorf.

Direct aan het begin zien we boven het veld het overblijfsel van de laatste oorlog. Op dit hoogplateau van de Juraplatte in het Obermainische Bruchschollenland was ooit een "luchtwacht" gevestigd, een observatiepost voor het luchtverkeer van de Duitse Wehrmacht in de Tweede Wereldoorlog. Tegenwoordig is de heuvel bedekt met een klein dennenbos.

Met aangename uitzichten komen we uit op een landweg. Eerst genieten we van het uitzicht naar rechts op de dorpjes Horlachen en Steibra op de hoogte. Vervolgens volgen we de landweg ongeveer een kilometer eerst vlak dan licht dalend, tot we in een scherpe bocht naar rechts rechtdoor verder gaan en een veldpad naar de hoogte opklimmen. Opnieuw biedt zich een indrukwekkend uitzicht aan op de Fränkische Linie en terugkijkend op het schilderachtige heggenlandschap. We volgen het veldpad verder. Onze blik rust op de windmolens van Gössersdorf, op de uitgestrekte velden, op Losau, Rugendorf in het dal en op de dorpje Mittelberg links op de hoogte. Op de open plek nabij de top zien we de startplaats van de paragliders. We steken een met loofbomen omzoomd pad over en gaan verder op een tweede even aangename weg richting het dorp Eisenwind. Maar alvorens volgen we de veldweg naar beneden naar de "Seigrund" (=Saugrund, van Rugendorf tot Großvichtach), zoals de lokale bevolking het noemt, omdat hier vroeger varkens werden gedreven.

We steken de B 303 over en komen via de toegangsweg door het dal in het schilderachtige dorp Losau, een deelgemeente van Rugendorf. In de buurt is de Losauer Felsen op weg naar de Felsenquelle in het bosgebied Leite een bezienswaardigheid. Na het pension slaan we linksaf naar het sportveld, verlaten al snel de weg op een natuurlijk pad omhoog naar de rand van het bos. Voordat het bos ons opneemt, genieten we nog een keer van het prachtige uitzicht op het landschap dat door de vele heggen mooi is vormgegeven. Door jonge bosbestanden gaan we, deels behoorlijk steil, omhoog naar een bosweg die ons naar links leidt, uiteindelijk nogmaals behoorlijk steil omhoog, tot we bij een kruis komen op de weg die van Mittelberg komt. We volgen deze naar beneden naar de rust- en parkeerplaatsen aan de rand van het bos, waar ons opnieuw een prachtig uitzicht op het mooie heggenlandschap en op Seibelsdorf verwelkomt.

Maar al kort daarvoor zouden we de zijweg (50 m) naar links naar de Grünbergquelle met het Kneippbad niet mogen missen, waar watertrappen en een armbad (niet na elkaar!) worden aangeboden. Als we nu de weinig bereden, smalle weg naar beneden volgen, komen we al snel terug bij ons startpunt in het centrum van Seibelsdorf met het statige pastorie met de Andreaskruisen in vakwerk.

Ook de ruime, lichte en vriendelijk ogende, evangelische kerk St. Andreas met de 56 m hoge kerktoren valt ons aangenaam op. In tegenstelling tot zijn voorganger, de oude stenen kerk, genaamd Andreaskirche, was deze te krap en te donker. Waarschijnlijk had deze nog een voorganger, een kleine houten kerk. ("Uit de plaatselijke geschiedenis van Seibelsdorf")