Wandelroute Fränkische Linie

Langs de Frankische Linie van Höfles naar Stadtsteinach 16 km

Höfles en het "tweelingdorp" Vogtendorf raken talrijke wandelpaden.

Beide plaatsen vormen dus een ideaal verbindingspunt in ons wandelnetwerk.

Het wandelpad van de Frankische Linie begint bij de Oude Heerbaan aan de rand van Höfles richting Vogtendorf. Parkeergelegenheid bevindt zich bij het schietgebouw. We volgen de weg door de nederzetting de berg op tot aan het schietgebouw aan de rand van de plaats. Daar volgen we vervolgens de landweg in de open lucht omhoog naar het hoogste punt van de weg op de hoogte van het gehucht Obere Allern. Daar wandelen we links omhoog naar het bos naast de boomgroep. Onderweg biedt zich een mooi uitzicht achterom. We wandelen verder omhoog in het bos en lopen dan voornamelijk op een aangenaam, natuurlijk jachtspoor op de bovenste helling met af en toe uitzicht op de Fischbachtalvallei. Aan het einde van het pad opent het uitzicht zich op Fischbach, de Fischbach-vallei en de omgeving.

We volgen nu een landweg verder naar beneden naar de weg.

De plaats aan de gelijknamige beek met het uit de middeleeuwen stammende kasteel en de Jakobuskerk met de vijf verdiepingen hoge toren biedt de vakantieganger mooie wandelpaden en vele attracties. In het jaar 1325 werd de plaats voor het eerst genoemd als "vischbach".

Men kan echter aannemen dat het al eind 13e eeuw moet hebben bestaan, want Tauschendorf, een wijk van Fischbach, wordt al op 13 juli 1294 genoemd als Tüssendorf in een document. Het oudste juweel van het dorp is een klok uit het jaar 1367 die in de kerktoren hangt. Waarschijnlijk komt deze klok uit de kapel, de voorganger van de kerk. Toen de laatste Reitzensteiner, Friedrich Philipp, Christian von Reitzenstein op 4 december 1847 zonder kinderen stierf, klonk er een week lang rouwgelui van 12 tot 13 uur in Fischbach en tot Kerstmis waren altaar, kansel en epistelstoel in de kerk zwart gehuld, zo nauw was de band met het adellijke heersersgeslacht.

We steken de weg over, gaan even de weg omhoog, maar slaan meteen weer rechtsaf het bos in. Een mooi pad leidt ons nu verder langs de bovenste helling. Als we een klein open gebied zijn gepasseerd, verlaten we al snel de weg naar rechts naar beneden naar het nabijgelegen Wötzelsdorf. We verlaten de weg rechtuit op een pad en wandelen kort omhoog het bos in naar de hoogte met een charmant heggenlandschap. Op een comfortabel weidepad lopen we langs de bosrand naar de Wötzelsdorfer Hoogte. Een paar stappen richting de rand van het plateau zijn de moeite waard: Hier biedt zich een indrukwekkend uitzicht op het dal en op Wötzelsdorf.

Hier merken we al dat het bos zich terugtrekt. Dit wordt nog duidelijker als we op het veldpad naar een landweg afdalen en vervolgens bergopwaarts naar de hoogte volgen. We lopen nu op de heuvelrug naar rechts, constant door het charmante, gevarieerde landschap met een weids uitzicht op het verre Stadtsteinach en op het dal met de dorpen Seibelsdorf, Rugendorf en vooral op de Frankische Linie, die zich, zo mooi als in een prentenboek, voor onze ogen presenteert.

We passeren rijen bomen en struiken totdat we uiteindelijk de landweg bereiken, vlak voor de Wijler Kübelhof, op immer natuurlijke paden vlak voor de Wijler Kübelhof. We steken de straat over en gaan langs de zijweg langs de twee huizen van de Wijler, voor het eerst genoemd in 1476. De naam is afgeleid van de veldnaam Kübela of van een persoonsnaam. Terwijl we verder gaan, vergezelt ons het fantastische uitzicht op de beboste, machtige, langgerekte helling van de Frankische Linie. Het 200 tot 300 meter hoge diabaas- en leisteengebergte scheidt het bosgebied van het kleiige dalgebied. Op zonnige herfstdagen voegen de dorpen Losau en Rugendorf zich schilderachtig bij de Wijler Feldbuch.

We volgen de weinig gebruikte weg naar Feldbuch.

De Wijler met de 13 huizen werd in 1361 genoemd als Feldpuch en in 1393 als Veldtbuch. De weg eindigt in Poppenholz (2,8 km); voordat we de weg Grafendobrach-Zettlitz oversteken. De naam van de Wijler, voor het eerst genoemd in 1592 met de vijf huizen, betekent volgens Ottmar Schmidt zoveel als "bij het hout van Poppo".

We lopen nu rechtuit langs het veldpad door mooie heggenakkers met uitzicht op het Fichtelgebergte met de Schneeberg en later ook met de Ochsenkopf. Op de kleine verhoging biedt zich een mooi uitzicht op het verdere verloop van de Frankische Linie, op Neuenmarkt (op de achtergrond) en het nabije doel Stadtsteinach.

Onderweg naar Unterzaubach worden we geconfronteerd met lotgevallen langs de weg, getuigenissen van diepe vroomheid: een sokkel met een engelenfiguur en een vierkante zuil met een kapiteel. In 1146 werd de nederzetting genoemd als Zuchau, in 1323 als Obernzuha.

We kunnen helaas niet de linkerkant van de Zaubach gebruiken vanwege een weiland, om te zien hoe, na zijn ontstaan uit Zettlitz en Katzbach, zijn water in de karstbodem in ondergrondse karstgangen verdwijnt en pas weer tevoorschijn komt aan het begin van Stadtsteinach, versterkt door het water van de Schindelbach.

Daarom moeten we na de brug de dorpsstraat naar rechts het dorp uit kiezen. Wanneer het landweggetje eindigt, slaan we linksaf het veldpad op en volgen we de weg die wordt omzoomd door struiken en bomen, totdat we bij het plaatsnaambord over de Lehenthaler Straße naar Stadtsteinach komen. Onderweg worden we vergezeld door indrukwekkende uitzichten op de Frankische Linie.

De voormalige districtshoofdstad, gelegen tussen 315 en 670 m boven zeeniveau, ontvangt ons met veel historische gebouwen, kruisbeelden en beeldzuilen. Richard Seuß schrijft in de wandelgids Rondom het Steinachtal dat de stad al bij de eerste vermelding van een akkoord het marktrecht had (de Bambergse prins-bisschop verwierf het kasteel Noreche met de markt en Allod Steinaha). Het feit dat de stad veel ouder moet zijn, blijkt ook uit het feit dat de plaats behoorde tot de oerparochies die werden opgericht voor de kerstening van dit gebied.

Langs de Frankische Linie van Stadtsteinach naar Neuenmarkt 12,2 km

Wie deze zuidelijke dwarsweg wil wandelen, verlaat de stad in de richting van Untersteinach. In een scherpe linkerbocht lopen we verder naar de braakliggende sporen. Daar slaan we rechtsaf. Het voet- en fietspad leidt ons langs de rand van de Steinachvallei naar Gut Hummendorf in het gelijknamige gehucht. In de buurt vergezellen ons de ongerepte oevers van de Steinach, beplant met bomen, heggen en struiken. Het voormalige landgoed is eigendom van de heren van Guttenberg.

We volgen dit voet- en fietspad verder tot Untersteinach, gelegen tussen de Frankische Linie, de randbergen van het Frankenwoud en de Triashoogten van Obermainische Bruchschollenland.

We steken de provinciale weg en de Steinach over bij de oude brug en komen bij het stationsgebouw. Voordat de Steinach uitmondt in de Schorgast, neemt ze nog de Liesbach en de Ohbach op. Na de spoorwegovergang komen we aan de rand van de stad Ludwigschorgast in een uitgestrekt, steeds veranderend dallandschap direct naast het spoor.

De plaats ligt in het brede dal van de Schorgast en aan de Frankische Linie in zeer vroege tijden op het kruispunt van oude wegen met veel getuigenissen van vrome gezindheid. De eerste vermelding bevestigt het Castrum Luobigscoregast als voorpost van het Bambergse gezag. Bij de spoorwegovergang naar Ludwigsschorgast slaan we rechtsaf op de verbindingsweg en verlaten deze meteen weer achter de Erlenmühle naar links. We lopen op het veldpad in het open dal door een gevarieerd landschap. We passeren een laan van bomen die het dal van de Hutweidbach doorkruist.

We volgen echter ons pad door het open landschap tot we het begin van de plaats Hegnabrunn hebben bereikt. Aan de rand van de plaats gaan we linksaf een dorpsstraat op en komen na verloop van tijd aan bij het eindpunt van de wandelweg bij het station van Neuenmarkt/Wirsberg.

Hier eindigt de hoofdwandelweg van de Frankische Linie.

Het staat ons vrij om het stoomlocomotiefmuseum in het spoorwegendorp Neuenmarkt te bezoeken, of om door te lopen naar Wirsberg - of beide te doen. Het museum in Neuenmarkt roept herinneringen op aan de tijd dat nog (tot 1977) twee stoomlocomotieven de treinen de eerste steile helling van Europa, de Schiefe Ebene, opduwden. Onder andere herinneren 20 verschillende stoomlocomotieftypes aan een voorbije technologische periode.

Men neemt aan dat de oorsprong van de nabijgelegen, erkende luchtkuuroord Wirsberg teruggaat tot een torenheuvel van de Walpoten rond het jaar 1000. Het marktplein, het stadhuis, vele monumentale gebouwen, de evangelische Johanniskerk en vele pittoreske hoekjes nodigen uit tot een wandeling. Het station van Neuenmarkt/Wirsberg op het spoorwegknooppunt en aan het begin van de Schiefe Ebene werd gebouwd in de periode van 1845 tot 1850.

Beschrijving van de wandelweg:

(Het achtergrondmateriaal is grotendeels afkomstig uit geschriften van O. Schmidt uit Kulmbach):