BOIS DES CAURES

Het is duidelijk dat het Bois des Caures en de naam Driant voor altijd met elkaar verbonden zullen zijn. Het Bois des Caures, gelegen tussen de dorpen Flabas en Ville-devant-Chaumont, wordt beschouwd als de plek van de allereerste confrontatie in de Slag om Verdun en zou daarom de eerste stop op elke toeristische route moeten zijn.

Onder een lawine van vuur op 21 februari 1916 verdedigden de 1300 chasseurs onder leiding van luitenant-kolonel Driant het bos tot de laatste man. Deze onverschrokken strijders werden beschouwd als elitetroepen en droegen trots de jachthoorn, die ze sinds de slag bij Sidi-Brahm in 1845 droegen. In de loopgraven van de frontlinie van het Bois des Caures liep een zestigjarige officier, een vaderlijke figuur die sereen tussen de mannen doorliep die hem bijna aanbaden. Het moet gezegd worden dat een carrière als die van Émile Driant hem veel respect opleverde. Als vierde van zijn klas in Saint-Cyr in 1877 had hij bij de infanterie gediend, daarna bij de vestingwerken, voordat hij naar Noord-Afrika ging, waar hij de hand van de dochter van een zekere generaal Boulanger, de toenmalige gouverneur van Tunesië, veroverde.

In zijn vrije tijd schreef hij onder het pseudoniem "Danrit". Ondanks zijn literaire successen leverde zijn rechtse katholieke opvattingen hem aanvallen op van de antiklerikale beweging in de turbulente jaren voorafgaand aan de wet die Kerk en Staat scheidde. Na in ongenade te zijn gevallen bij de overheid, keerde Driant bij het uitbreken van de oorlog terug om zijn land te verdedigen tegen de indringers. Voortdurend klaagde hij over de staat van de voorbereidingen bij Verdun en als afgevaardigde maakte hij zijn zorgen kenbaar aan de Kamer van Afgevaardigden, maar het mocht niet baten. Hij stierf, omringd door zijn Diables Bleus, op 22 februari 1916, ironisch genoeg één van de weinige Franse officieren die had voorzien dat de vijand zich zou voorbereiden op een grote slag bij Verdun.

DATAtourisme France