Rely-Febvin Palfart : tussen mijnsteenhopen op een spoorwegzate

Je start de wandeling in het kleine landbouwersdorp Rely. Kort na de start beland je op een brede aarde- en graswegel in de boerenbuiten. Restbosjes omzomen op de heuvelkammen het licht golvend akkerland. Even verder loop je wat vroeger een verhoogde spoorwegberm was. Ze is nu omgetoverd tot een breed aardepad in een prachtige groene tunnel. Witrood kleurt her en der een boomtronk. Hier loopt de GR 145 “La Via Francigena”, de pelgrimsroute die Canterbury met Rome verbindt.

Je wandelt tussen Fosse nr 2 (links, 110 m hoog) en 2bis (rechts, 114 m hoog) - restanten van een mijnverleden. Ondertussen wandel je ongemerkt ook op het lokale wandelpad “Monts et Campagne”. Je volgt dit pad doorheen de kleine cité Le Transvaal richting Chemin de Brunehaut, een niet onbekende naam voor wie regelmatig op pad is in Noord-Frankrijk.

Kaarsrecht zuidwaarts struin je we over bijna 4 km - de horizon markeert het eindpunt - het nu eens breed dan weer smalle langzaam klimmende gras- en aardepad doorheen akkerland. Nu en dan biedt een struik een plukje schaduw.

Wanneer de Chemin de Brunehaut afdaalt in de prachtige vallei van het riviertje “Puits sans Fond” stoot je op de pijltjesboom “GRP Tour de la Lys”(geelrood) en “GR 127 Sentier des Collines d’Artois” (witrood), die hier arm in arm lopen richting het nabijgelegen Febvin-Plafart. Je hebt ong 9 km op de teller staan.

Je dwarst de vrijwel droge “ravin de la Méroise” en geniet volop, op een brede boswegel, van de koelte in het prachtige maar helemaal niet vlakke (!) eik- en beukheuvelkambos.

Je loopt richting Nédonchel en haar oostelijk gelegen zusterdorp Nédon. Hier verlaat je nog maar eens de GR (GRP) en kiest verder op voor het lokale wandelpad La Coqueline. Onverhard stap je langsheen een bosrand richting kerktoren van het inkoopstadje Amettes. Bij helder weer maken aan de noordoostelijke horizon Les Monts de Flandre hun opwachting. De Casselberg met de nabijgelegen bult van de Wouwenberg, voeren de heuvelrij aan.

Je banjert min of meer op hoogte en dwaalt krinkelkrankelkronkel op (stofferige) brede aardewegels tussen de immense (graan)velden in noordoostelijke richting. In deze zonnenbak