Doline van Didyma

Deze twee schema's geven een eenvoudige voorstelling van hoe de Doline van Dydima tot stand kwam. 

Het eerste schema geeft weer hoe via tectoniek blokken tegenover elkaar naar boven en naar beneden schuiven en gesloten depressies maken. Dat wordt een "horst en slenken-systeem" genoemd.

In de meeste omstandigheden worden die gesloten depressies opgevuld met water en breken de meren via afwaterende rivieren de gesloten depressie open. Maar in karstgebieden zoals deze verloopt het iets anders. Het water stroomt via breuken in de kalksteen ondergronds buiten de gesloten depressie. En die afwatering lost de kalksteen op tot grotten. Die grotten storten na een tijd in en vormen kleine dolines zoals je er hier een in de wand ten noorden van het dorp Didyma ziet, en in de doline van Agios Georgios.

Ondertussen blijft grind, zand en klei verder van de bergwanden afspoelen naar de depressie. Daar vormt het dikke rijke bodems. Je ziet dan ook in de Doline van Didyma rijke graanvelden en ook een grote graansilo. 

Het water wordt als een spons opgehouden door al dat grind gemengd met klei dat hier op de bodem verzameld wordt. Die "spons" biedt over het grootste deel van het jaar meer dan voldoende vocht om de gewassen rijkelijk te laten groeien. Het zal je ook opvallen dat in het dorp zelf de ene waterput naast de andere te vinden is.

Die "spons van water" blijft ook een chemische oplossingsreactie veroorzaken onder de grond waardoor de kalksteen verder zakt en de depressie verdiept. 

De bodem van de Doline bevindt zich nu op ongeveer 150 m boven de zeespiegel. In Evvia zijn er voorbeelden van dolines die helemaal tot bijna aan het zeeniveau zakken (meer van Dystos).. Die wateren dan ook bijna niet meer af, en in dat geval krijg je moerassen in plaats van goed gedraineerde bodems zoals hier.