Herinneringscentrum Westerbork

Westerbork werd in 1939 gebouwd als vluchtelingenkamp maar werd al gauw een doorgangskamp, een Durchgangslager. In de periode 1942-1945 passeerden hier honderdduizend joden en enkele tientallen verzetsstrijders op weg naar de dood. Op de laatste der 93 treinen die naar de vernietigingskampen in Auschwitz-Birkenau, Sobibor en Bergen-Belsen vertrokken, zat ook ene Anne Frank. In haar bekende dagboek Het Achterhuis schrijft ze over Westerbork onder meer dit: "Onze vele joodse kennissen worden bij groepjes opgepakt. De Gestapo gaat met deze mensen allerminst zachtzinnig om, ze worden gewoon in veewagens naar Westerbork, het grote jodenkamp in Drente, gebracht. (...) Westerbork moet vreselijk zijn. De mensen krijgen er haast niets te eten, laat staan drinken. Er is maar een uur per dag water en een wc en een wastafel voor een paar duizend mensen. (...) Als ’t in Holland al zo erg is, hoe zullen ze dan in de verre en barbaarse streken leven waar ze heengezonden worden? Wij nemen aan dat de meesten vermoord worden. (...)
Westerbork was een wereld van uitersten. De enige functie was deportatie. Om de valse illusie te voeden waren er scholen voor de kinderen en een groot ziekenhuis. Er was sport en spel, ja zelfs concerten en cabaret. Opvallend veel is bewaard gebleven, waaronder unieke filmfragmenten uit 1944, honderden foto’s, tekeningen, brieven, dagboeken, allerlei persoonlijke bezittingen. Al deze zaken zijn te zien in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork.

Lannoo