RUITEN Aa

Het beekdal van de Ruiten Aa vormde vele eeuwen de ruggengraat van Westerwolde, dat als een wig in een groot en vrijwel onbewoond veen­gebied lag. Dit veengebied, het Bourtangerveen, is vrij­wel geheel ontgonnen.
Langs de beek zijn veel restanten van het esdor­pen­landschap te vinden. Bolle akkercom­plexen op hoger gelegen zandruggen worden afgewisseld met lager gelegen gronden langs de beek, die oor­spronkelijk graslanden waren. Van de houtwal­len en kleine bossen die het landschap een park­achtig karakter geven, is veel opgeruimd door ruilverka­velingen, maar er is ook het een en ander be­waard gebleven.
Na de Eerste Wereldoorlog werd kunstmest betaalbaar, maar de nog steeds kostbare kunstmest moest vooral niet wegspoelen. Om de overlast van een neerslag­overschot tot een minimum te beperken, werden bestaande beken verdiept en rechtgetrokken. Door kanalisering wordt het water te snel afgevoerd wat verdroging veroorzaakt, hetgeen ongun­stig is voor met name natuurgebieden. Al sinds de 90-er jaren van de vorige eeuw krijgt de natuur in het dal van de Ruiten Aa weer volop mogelijkheden. De beek mag weer als van­ouds meanderen (slingeren).

Comments Statistics

| | Public