Iglesia de San Gregorio - Sevilla

De kerk van San Gregorio Magno, ook bekend als de kerk van San Gregorio de los Ingleses, werd gebouwd door de Sociëteit van Jezus in 1595 en ingewijd op 11 november 1596.

Deze kerk maakte deel uit van het College van de Engelsen dat in Sevilla was opgericht door de jezuïet Robert Parsons. Deze stichting was bevestigd door Z.H. Clemens VIII door middel van de bul "Inter multiplices animi nostri curas" (11-5-1594) en de missie was om een seminarie te zijn voor de opleiding van Engelse geestelijken die later vertrokken om hun ambt clandestien uit te oefenen in Engeland.

De architectonische soberheid van het interieur van de kerk komt overeen met de klassieke Renaissance smaak, met drie beuken, waarvan de middelste hoger en groter is dan de zijbeuken, gescheiden door halfronde arcades ondersteund door elegante witte marmeren zuilen van Toscaanse orde. Enkele prachtige deuren in maniëristische stijl met houtsnijwerk en inlegwerk en de allegorische figuren van Geloof en Hoop zijn bewaard gebleven uit deze periode.

Na de verdrijving van de jezuïeten uit Spanje op bevel van Zijne Majesteit Karel III in 1767, gingen het Colegio de San Gregorio en de kerk over naar de Koninklijke Academie voor Geneeskunde en Chirurgie van Sevilla. Het was de hoofdzetel van deze medische instelling (opgericht in 1693) van 1771 tot 2 oktober 1867, toen het concordaat werd ondertekend tussen de genoemde Koninklijke Academie en de Broederschap van de Heilige Begrafenis, die de kerk overdeed aan de Broederschap van de Heilige Begrafenis voor de verering van haar beelden.

In 1940 werd de Orde van Barmhartigheid hersteld in Sevilla en werd San Gregorio een klooster van de Mercedarische Paters.   

Hoogaltaar van de kerk van San Gregorio de los InglesesHet hoogaltaar in neoklassieke stijl, opgevat als een enorme triomfboog, herbergt het beeld van de Liggende Christus, een werk toegeschreven aan Juan de Mesa (rond 1620), dat zich binnenin de oude processie-urn bevindt, ook neoklassiek, ontworpen in 1829 door de gemeentelijke architect Melchor Cano (1794-1842), onder de politieke auspiciën van de assistent Arjona en de artistieke leiding van Juan de Astorga y Moyano.

Aan de zijkant van het evangelieschip bevindt zich het neobarokke altaarstuk van María Santísima de Villaviciosa, een barok kandelaarbeeld met een krachtige dramatische kracht, het werk van Antonio Cardoso de Quirós (1691). Dit beeld wordt vergezeld door die van Johannes de Evangelist en Maria Magdalena, gemaakt door de beeldhouwer Juan de Astorga (1829), die lid was van de raad van bestuur en artistiek directeur van de Broederschap.

Naast het vorige altaarstuk bevindt zich een neoklassiek altaarstuk met een afbeelding van San Ramón Nonato. In een binnennis van dit altaarstuk bevindt zich een interessant beeld van de Liggende Christus, toegeschreven aan Pedro Millán (1504), dat in 1956 in San Gregorio arriveerde vanuit de Real Parroquia de Santa Mª Magdalena de Sevilla, overgedragen aan de Hermandad del Santo Entierro door bemiddeling van de voormalige Spirituele Directeur van deze corporatie, D. José Sebastián y Bandarán.

Willem Vandenameele