Klausenhöhle - Kordel

Sint Athanasius werd aan het begin van de 4e eeuw vanuit Egypte naar Trier verbannen. Hij bracht het nieuws mee van een heilige die zijn eeuwige redding probeerde te bereiken door een leven van volledige afzondering. Het was Sint Antonius.

Het nieuws over dit kluizenaarsleven verspreidde zich en vond navolging in de regio Trier. In veel gevallen waren het monniken die zich, met toestemming van hun superieuren, in de eenzaamheid terugtrokken om dicht bij God in de natuur te kunnen zijn.

Sommige kluizenaarswoningen, ook wel Klausen genoemd, kregen zo'n grote invloed dat ze zelf centra van nieuwe kloosternederzettingen werden, zoals Einsiedeln in Zwitserland en Eberhardsklausen bij Wittlich.

Uit de 8e eeuw is bekend dat er zelfs vertegenwoordigers van kluizenaars waren.

In het district Kordel bevonden zich kluizenaarswoningen in de Kaulayrots boven het dorp en in het middelste Laufbachdal, bij Klausengrund, de Klausenhöhle. Het is niet bekend sinds wanneer en hoe lang de Klausenhöhle door kluizenaars werd bewoond.

Aan beide zijden van de ingang van de grot zijn steunberen voor vierkante balken te zien, waartussen zich een staldeur bevindt. Binnenin, op een hoogte van ongeveer 2 m, zijn aan beide kanten op regelmatige afstanden baikengaten te zien. Waarschijnlijk werd de ruimte door een plafond afgesloten van de hoge rotsplaat die omhoog liep. Diep in de grot zijn nog meer gaten in de balk te vinden die duiden op een onderverdeling van de ruimte. Bovenaan de grot (rechts) bevindt zich een uitsteeksel met een gat in de buitenste rotswand. Dit zorgde voor een beschermde slaapplek. De nis onder deze vloerruimte was duidelijk bedoeld als gebedsruimte.

In de raamopening in de vloer, en ook buiten aan de westkant, zijn primitieve gezichten te zien, die vaag aan dodenmaskers doen denken. Waarschijnlijk dienden ze een exorcistisch doel. Boze geesten zouden dat moeten doen. weggehouden worden.

Na de secularisatie in 1802 werden de lege kluizenaarshuizen niet meer bewoond. Ze bleven wees. Hun overblijfselen en daarmee ook de herinnering aan deze religieuze levenswijze worden steeds schaarser.

Willem Vandenameele