Romeinse zoutovens

Tijdens de aanleg van de E40 werden hier Romeinse bewoningsresten en een 30-tal zoutoventjes opgegraven. De oventjes waren systematisch aangelegd in het veen om door briquetage zout te winnen. Hierbij werd het veen gebruikt als brandstof om het zilte water te verdampen. In de Romeinse periode lag deze site nog aan de rand van de Spermalie- of Suthanagetijdengeul, een zijarm van de Testerepgeul, die in die periode nog het volledige gebied ten noorden van hier beheerste. Zout was in de Romeinse tijd een belangrijk handelsproduct. Soldaten werden met zout betaald, ons woord 'salaris' is er letterlijk van afgeleid. Waarschijnlijk was zoutwinning toen seizoensarbeid.Het veen dat de Romeinen als brandstof gebruikten, was eeuwen voorheen ontstaan, zo'n 12000 jaar geleden. Door het stijgen van de zeespiegel (einde van de laatste IJstijd) steeg ook de grondwatertafel. Daardoor ontstond er een weelderige vegetatie met zoetwatermoerassen; als de afgestorven planten niet in humus werden omgezet, ontstond er veen. Doordat de zeespiegel echter bleef stijgen, werd er op dit basisveen ook een pakket zand en klei afgezet. Vertraging van de zeespiegelstijging liet toe dat er zich opnieuw zoetwatermoerasjes vormden met op hun beurt veenvorming tot gevolg. Dit oppervlakteveen heeft vandaag nog een dikte van 1 tot 2 meter in de bodem.
De aanwezigheid van dergelijke hoeveelheden zout én brandstof is dus een logische verklaring voor de talrijke aanwezigheid van Romeinen langsheen onze kustlijn... al mogen we niet vergeten dat de Romeinen zich niet louter met zoutwinning bezighielden. Er werd ook aan veeteelt gedaan (runderen en schapen) en aan strand- en kustvisserij. Daarop wijzen talloze vondsten die in de streek gedaan worden. De Romeinen lijken onze kustvlakte verlaten te hebben vanaf het einde van de 3de eeuw. De reden hiervoor is thans nog onduidelijk. (foto Hugo Thoen)

Gemeente Middelkerke