Kasteel van Terhulpen

Gebouwd op de top van een heuvel tussen 1838 en 1842, in een toen zeer populaire Vlaamse neorenaissancestijl, wordt het Kasteel van Terhulpen versierd met rode bakstenen met lijnen van natuursteen, geflankeerd door vier achthoekige hoektorens geplaatst aan de vier hoofdhoeken en vier tussenkoepels hoger dan het geheel. Ten westen ervan staat een obelisk van 36 meter met daarboven een zon en recenter, gebouwd in 1968.

Na de onafhankelijkheid van België heeft Generale Maatschappij van België het grootste deel van haar grondbezit te koop aangeboden, namelijk 28.000 hectare, waarvan bijna de helft bos, om geld vrij te maken om de industrialisatie van de Belgische staat te financieren. Tussen 1831 en 1836 verloor het Zoniënwoud zo 3/5e van zijn oppervlakte, van 11.500 tot 4.694 hectare.

In Terhulpen kocht de markies Maximilien de Béthune 341 hectare bos, die hij gedeeltelijk kapte om er een park van te maken. Voor de bouw van drie wachthuizen en twee boerderijen deed hij beroep op architect Jean-Pierre Cluysenaar, de boerderij Zondael in het zuiden (1836) en de boerderij Rouge in het noorden (1838). Vervolgens ondernam hij de bouw van het kasteel (voltooid in 1842), waarvan hij de realisatie toevertrouwde aan de Franse architect Jean Jacques Nicolas Arveuf-Fransquin (1802-1876) en aan de Belg Jean-François Coppens. De drassige grond aan de voet van de heuvel werd veranderd in een vijver.

In 1893 kocht de industrieel Ernest Solvay het pand om er zijn zomerresidentie van te maken. Hij vertrouwde Victor Horta toe om het interieur van het kasteel te herzien, het te moderniseren en de verlichting en het meubilair te ontwerpen. Elektriciteit, gas, stromend water en telefoon zijn daar geïnstalleerd. Vooraan is een terras ingericht met daarboven een glazen luifel met gietijzeren kolommen.

Solvay laat zijn activa tijdens zijn leven na aan zijn kinderen. Het domein van La Hulpe is verdeeld tussen zijn twee zonen: Edmond krijgt het noordelijke deel en Armand, het oudste, het hoofdkasteel, de boerderij Zondael en het onderste deel van het landgoed, dat samen het huidige Solvay-domein vormt.

Zoniënwoud