Aarschot en architectuur. Een vleugje art deco in de voormalige Bank Nagels

(Bogaardenstraat, 23)

De voormalige bank Nagels werd in 1927 opgetrokken naar ontwerp van de in Aarschot gevestigde architect Victor Van Roey (1886-1968). Het is een historisch waardevolle getuige van de wederopbouw van Aarschot na de gewelddadige verwoestingen tijdens de Eerste Wereldoorlog.

In deze gevel een eclectische vormentaal gebruikt, namelijk een combinatie van een classicistische ordonnantie en art decoversieringen. Hierdoor wijkt het pand volledig af van de neotraditionele wederopbouwarchitectuur elders te Aarschot en neemt een unieke plaats in. De monumentaliteit, ornamentiek en rijke materiaalkeuze zijn een architecturale veruitwendiging van de financiële macht van de bank en maken het pand zeer beeldbepalend in de straat.

We zien een rijke decoratie van bloemen en fruitguirlandes. Het gebruik van hardsteen, witte steen en rode baksteen in siermotief, is overdadig. Het onderscheid tussen hardsteen en witte steen deelt het gebouw horizontaal in tweeën. De verticaliteit in de bovenverdieping wordt bepaald door de gescheiden door ionische pilasters die zelfs boven de uoverkragende lijst in de attiek doorlopen. We zien het niet, maar het is er: een plat dak, verborgen achter de uitstekende kroonlijst. Er is centraal een opvallend vrij zwaar balkon, onderaan versierd met een schelpmotief.

Op het gelijkvloers zien we een drieledige bogenstructuur bestaande uit hoge volledig beglaasde rondboogdeuren met bovenlicht beschermd door sierlijk smeedijzeren hekwerk uitgevoerd door de firma "Lagothe" uit Leuven (confer naamplaatje).

In het interbellum groeide stilaan het besef dat het gebruik van beton niet enkel economische maar ook constructieve voordelen bood zoals de mogelijkheid tot grote overspanningen, slanke pijlers en grote lichtopeningen. Victor Van Roey paste deze moderne bouwwijze hier toe in de lokettenzaal waar het betonnen skelet slechts door vier pijlers wordt geschraagd en de mogelijkheid bood tot aanbrengen van grote lanterneaus.

Jan Rymenams