Stadswandeling Lage

Een blik in het verledenDe exacte oorsprong van Lage is tot op heden niet bekend, maar urngraven en runentekens die werden gevonden tijdens de bouw van de spoorlijn Lage-Lemgo (1897) en bij de bouw van het oude goederenstation (1874) doen vermoeden dat er al zo'n 4.000 jaar geleden mensen leefden in de steen- en bronstijd.
Lage heette oorspronkelijk "in der Lohge". "Loh-orte" waren vroeger nederzettingen omgeven door bossen met een grotere open plek, meestal in de buurt van heilige plaatsen. Dit zou een verwijzing kunnen zijn naar de Johannisstenen, omdat de Johannis-tradities tot op de dag van vandaag voortkomen uit de Germaans-mythologische cultuur. Een verband met de marktkerk, gewijd aan Johannes de Doper, lijkt ook waarschijnlijk. Op het marktplein in Lage stond vroeger ook een Johanniterhuis en de oudste jaarmarkt van Lage vond plaats op Johannesdag.
De huidige stad Lage omvat de drie oude parochies Lage, Stapelage en Heiden, die zijn ontstaan tussen 800 en 1000 na Christus. Elke parochie heeft zijn eigen interessante geschiedenis. De parochie Lage is rond het jaar 900 na Christus ontstaan.
Lage was vanaf het begin al het ruimtelijke en economische middelpunt als kerkdorp. Hier in het dal van de Werre kruisten de dalwegen met de heerwegen vanuit de passen van het Teutoburgerwoud (Dörenschlucht, Stapelager Schlucht en Oerlinghauser Schlucht). Onder de naam Hellweg wordt de oude heerweg van de Romeinen onder Drusus vaak genoemd, die werd aangelegd toen de Romeinen van de Rijn naar de Wezer (van de Dörenschlucht via Lage naar Herford) trokken.
In 1231 omvatte "dat Kerkspel tho der Lohge" de nederzettingen Oberdissen (Ohrsen), Wissinctorp (Wissentrup), Stadenhusen, Otenhusen en Potenhusen.
In 1390 werd het dorp "met de tol aldaar" door de landsheer Graaf Simon III verpand aan een rijke koopmansfamilie uit Lemgo. De pandhouder moest daarvoor een stenen werk oprichten voor Graaf Simon III, dat hem "een huis ter bescherming en nood zou moeten zijn". Men vermoedt dat dit huis het kasteel van Lage moet zijn geweest, dat op bevel van de bisschop van Paderborn in de Evensteinsche Fehde van 1409 werd afgebroken. Een andere aanwijzing voor het oude kasteel komt ook naar voren uit de oude veldnamen en plaatsnamen "Burgkamp", "Schlüsselburg" en "Burgstraße".
In de 16e eeuw voltrok zich de ontwikkeling van het dorp tot een "vrij stadsgebied" met een marktplaats. Terwijl er in 1533 nog sprake was van het "Dorpe" Lage, benadrukte het "vrije stadsgebied" van 1559 al de erkenning van zijn volledige "gelijkheid met de stad Detmold", d.w.z. het bestaan van vroegstadsrechtelijke privileges zoals marktrecht, tol aldaar, burgemeester, raad, kiesheren en een schuttersgilde.
Tijdens de Dertigjarige Oorlog was er een wal met gracht rondom het ronde dorp. Een aanwijzing hiervoor vandaag de dag is de Rhienstraße, die waarschijnlijk aan de binnenkant van de wal liep. Slechts 28 burgerwoningen, een kleine meierij, een molenhof en de marktkerk overleefden de Dertigjarige Oorlog.
Aanvankelijk was Lage een kerkdorp, later een "Flecken" met stadsachtig bestuur. Zolang Lage een Flecken was, was het spinnen en weven thuis de enige bijverdienste van de akkerburgers. Akkerburgers waren burgers die in de stad woonden maar hun akkers buiten de stadsgrenzen hadden. Tijdens de bloei van de linnenhandel had Lage het grootste aantal Lippische weefgetouwen. 612 meesters en 473 assistenten legden op 808 weefgetouwen de basis voor de roem van het linnen uit Bielefeld. Dit leidde in 1609 tot afgunst van de kooplieden uit Lemgo, die de "Linnenhandelaren" uit Lage wilden verbieden hun waren te verkopen.
Economische nood en een gunstige ligging maakten van de Flecken Lage sinds het einde van de 18e eeuw een steenbakkersstad. Hier hadden de arbeidsbemiddelende steenbakkers hun hoofdkwartier. Op het marktplein kwamen op bepaalde dagen van december tot februari steenbakkers uit heel Lippe bij elkaar om zich door een steenbakkersmeester te laten werven voor een van de werkgroepen. Ze vertrokken van hier naar andere plaatsen om daar hun brood te verdienen en werkten in het Ruhrgebied, Rijnland, Nederland, Denemarken, Zweden en zelfs in Rusland. Aan deze tijd herinnert vandaag de dag het kleine lokale en heimatmuseum in Lage en de door de Landschaftsverband Westfalen-Lippe gerestaureerde stoomsteenfabriek Beermann in de wijk Lage-Hagen.
Rond 1850 kwam de voor de inwoners van Lage zo belangrijke industrie van het spinnen en weven ten val door de uitvinding van het mechanische weefgetouw. Een mislukt sociaal beleid van de Lippische vorst - het opzetten van mechanische weefgetouwen werd verboden in Lippe om werkloosheid te voorkomen - leidde tot het verlies van het Lippische linnen ten opzichte van de concurrentie. Daarbij kwam nog dat andere bedrijfstakken - met enkele uitzonderingen - zich niet mochten vestigen, aangezien dit recht voorbehouden was aan stedelingen en Lage pas in 1843 tot stad werd verheven.
De beslissende verandering van een stad van akkerburgers (het wapen toont nog steeds de ploeg in het graanveld) naar een industriestad begon eind 19e eeuw toen de eerste spoorlijnen (Herford-Lage-Detmold 1880; Lage-Lemgo 1896; Lage-Bielefeld 1904) werden aangelegd. Lage ontwikkelde zich tot het verkeersknooppunt van Lippe. De noodzaak om rond te trekken verdween, omdat er steeds meer banen ontstonden door de nieuwe fabrieken (1889 Lippische suikerfabriek; 1889 Lagenser melkfabriek). Vooral de voedings- en genotmiddelenindustrie vond een ideale locatie in Lage. Ook de lokale textielindustrie kreeg groot belang, die ondanks het gebrek aan grondstoffen gunstig kon ontwikkelen in Lage vanwege het grote aanbod van arbeidskrachten en de gunstige ligging. Een derde belangrijke industrietak was de houtindustrie, met name de meubelindustrie.
Vandaag de dag zijn er verschillende middelgrote industrieën (houtindustrie, elektrotechniek, machinebouw etc.) in Lage.
Als gevolg van de gemeentelijke herindeling in 1970 werd de grote gemeente Lage gevormd uit 14 dorpen. Er ontstond een stad met een oppervlakte van 76 vierkante kilometer en ongeveer 37.000 inwoners. Lage staat nu bekend als steenbakkersstad, als suikerstad (vanwege de suikerfabriek) en als sportstad. Hier vinden veel regionale, nationale en internationale sportevenementen plaats.