Molenweg

De wandeling begint graag in Buckenreuth. Het Mühlenweg leidt eerst op een onverhard pad in noordelijke richting, draait pas ongeveer 50 m na een veldkruis linksaf naar beneden het bos in, met uitzicht op Rützenreuth. Als we op comfortabele paden en steigers langs de Schlackenmühlbach wandelen, leren we de bovenste vallei van het romantische dal kennen.

Met een lichte helling lopen we naar beneden en komen al snel bij de Schübelsmühle, die voor het eerst werd genoemd in 1560, waarvan het bezit vandaag de dag alleen nog voor landbouwdoeleinden wordt gebruikt. Op een comfortabel pad komen we in het iets openende dal bij de Petersmühle onder Trottenreuth. Deze werd tot het jaar 1936 als maalmolen gebruikt. We wandelen verder naar beneden in het idyllische Schlackenmühlbachtal, tot we nog voor de weg van Premeusel de Lautengrundbach oversteken. Uit beide beken (Schlackenmühlbach, Lautengrundbach) ontstaat nu de Rauschbach.

De Schlackenmühlbach zelf heeft twee bronbeken, die ontspringen bij Heinersreuth en Enchenreuth en zich bij de Rauhenstein, ten oosten van Presseck, verenigen. De nabijgelegen Schlackenmühle werd al in 1914 als graanmolen gesloten, de zaagmolen werd na een brand in 1931 stopgezet. We passeren de vandaag de dag voor landbouwdoeleinden gebruikte molen, volgen de weg aan de rechterzijde van het dal naar het bos en komen op mooie en comfortabele paden in de stille afzondering van het Rauschbachdal naar beneden bij de Papiermühle, waarvan het waterrad tot het jaar 1890 voor de productie van papier kletterde. Toen het in 1906 afbrandde, werd het wapen aan de kant van het huis dat uitkijkt op de Rauschbach opnieuw aangebracht.

We steken over naar de andere kant van het dal en bereiken over mooie bospaden en weiden de Rauschbach in het idyllische dal, twee keer over hoge vlotbruggen de weg in het Steinachtal kruisend. Hier eindigt het zijdal. Het water van de Rauschbach stroomt aan de andere kant van het dal samen in de bedding van de Rehbach, en samen vormen ze nu de Steinach. Op de weg naar rechts is het niet ver naar de Neumühle. Vooral een uitstapje naar de Steinachklamm, ongeveer 1 km enkel, is de moeite waard! Het wandelpad volgt nu de zijweg naar links tot aan een scherpe bocht naar rechts voor de parkeerplaats. Daar lopen we rechtdoor het dal van de Großen Rehbach verder omhoog, steken deze over in een open valleigebied op een bruggetje en komen bij de Hübnersmühle, die uiteindelijk alleen nog als maalmolen werd gebruikt. De zaagwerking werd in 1936 stopgezet. Een heractivatie mislukte jaren geleden vanwege de eigenaren. Het opnieuw in gebruik genomen woonhuis is momenteel het enige pand in het gebied van de markt Grafengehaig dat nog geen elektriciteitsaansluiting heeft.

Onze weg leidt ons in het bos licht omhoog naar de Guttenberger Hammer, waar de weg uitkomt op een verharde weg. De voormalige ijzer- en tandhamer die tot in de naoorlogse periode heeft bestaan, is sinds 1799 in handen van de familie Krumpholz. Tegenwoordig worden daar met moderne technologie apparaten en gereedschappen voor de bosbouw en landbouw vervaardigd. Op de zijweg omhoog bereiken we de Kleinrehmühle, waarvan het maalbedrijf in 1931 werd stopgezet. Het werd ook tijdelijk gebruikt als wagenmakerij en broodbakkerij. Tegenwoordig biedt het een gezellige plek voor de wandelaar.

We wandelen voorbij het woonhuis op een bospad omhoog en dan verder langs de bosrand bergopwaarts naar de top tot aan een kapel die enkele jaren geleden is gebouwd. Vanaf hier kan men via een korte weg op de verharde weg naar rechts de eerste huizen van Hinterrehberg bereiken. Maar wij lopen over een weidepad naar beneden het bos in. Wie de Mehltaumühle (nu een vakantieappartement) wil zien, moet aan de bosrand het ongemarkeerde pad naar links volgen om de voormalige molen aan de overkant van de heuvel te zien. De Höll-Mühle, zoals het in de volksmond wordt genoemd, werd tot 1964 gebruikt als graanmolen. Toen de molen vanaf 1912 mechanisch werd bediend, werd gebruik gemaakt van het water van de Rehbach als energiebron.

Wij volgen een bospad door dicht naaldbos bergopwaarts naar de Großrehmühle aan de Rehbach, voor het eerst vermeld in 1683. In 1954 werd de molen omgebouwd tot herberg en pension met 60 bedden. Helaas is de herberg al vele jaren gesloten en aan het verval overgeleverd. Alleen een bijgebouw is gerenoveerd en wordt bewoond. Maar al voorbij de molen steken we het nog steeds smalle dal over en komen bij de provinciale weg. We steken over en lopen recht de heuvel op in het bos, vrij lang en gestaag stijgend door verschillende bosgebieden langs de Vollaufbach tot aan de Vollaufmühle (van Vogellauf), voor het eerst genoemd in 1741. Deze werd tot 1967 gebruikt als graanmolen en broodbakkerij. Het is niet bekend of de molen de nabijgelegen boerderij de naam gaf of andersom. Over de boerderij is de sage bekend dat de Vollaufpöpel in de oude boerderij de nachtelijke terugkeerders als schrikbeeld verontrustte.

De twee bronbeken (Gösmes, Walberngrün) komen samen bij de Mesethmühle tot de Vollaufbach, die na een korte loop bij de Großrehmühle uitmondt in de Großen Rehbach. Nog lang na de oorlog weefde in het nabijgelegen weverhuisje een handwever. We volgen samen met de markering van de Steinachtal-Weg de zijweg kort omhoog, slaan in de scherpe bocht naar links af en wandelen door mooie bosgedeeltes tot de best bewaard gebleven maalmolen, de Mesethmühle, voor het eerst genoemd in 1590. De snijmolen bestond tot 1925, de maalmolen werd pas in 1970 gesloten.

Vanaf hier is er geen weg meer in idyllische afzondering. We wandelen langs de nauwelijks bereden zijweg langs de Bromenhof omhoog naar Schlockenau, dat het klooster Langheim aan de bisschop van Bamberg met het eigen Leugast (Marktleugast) ook Slakenauv overlaat. In 1753 telde Schlachenawe 7 boerderijen die de graanbelasting aan Bamberg betaalden. We wandelen verder door het dorp tot aan de provinciale weg, die we schuin oversteken naar de kapel met een prachtig uitzicht op Rützenreuth. We volgen nu het veldpad licht naar beneden en komen terug bij het startpunt in Buckenreuth.