Torre de Don Fadrique - Sevilla

De toren, gebouwd in 1252 volgens de inscriptie op de deur, werd gebouwd in de tuinen van het paleis van Don Fadrique, zoon van de heilige koning Ferdinand III, die de stad veroverde op de moslims.

Het is een interessant voorbeeld van architectuur in de overgang van Romaans naar Gotisch, een voorbeeld van wat naar Sevilla kwam door de hand van de veroveraars en wat, voor de diepgaande en grandioze synthese van de Mudejar, voor een moment heerste in de civiel-militaire constructies die werden gebouwd in de onlangs veroverde stad en waarvan het zogenaamde Gotische paleis van het Alcázar of de kerk van Santa Ana de Triana een ander goed voorbeeld is.

De toren heeft een vierkante plattegrond van 5,40 m aan elke kant met drie verdiepingen, waarvan het grootste deel is gemaakt van baksteen, met uitzondering van enkele elementen (aslatten op de begane grond, hoeken van de laatste deur, openingen en gewelven) die zijn uitgehouwen in steen. Smalle schietgaten op de eerste verdieping, romaanse ramen op de tweede, die overgaan in gotische op de derde, culminerend in een gekanteld dak boven een luchtig gotisch gewelf van acht panelen op geribbelde trompetten, geven een strenge en majestueuze uitstraling aan een gebouw dat zich zou onderscheiden - en nog steeds onderscheidt - zowel door zijn hoogte als door de echt westerse stempel van zijn architectuur in een gehucht dat nog steeds doordrongen is van oude islamitische formules.

De vijandschap tussen Don Fadrique en zijn broer, de toekomstige koning Alfonso X de Wijze, die eindigde met het doodvonnis tegen eerstgenoemde in 1277, de incestueuze liefdesaffaires van eerstgenoemde met zijn stiefmoeder Juana de Pointiheu (tweede vrouw van Fernando III), die volgens de legende binnen de muren van deze toren werden geplaatst, de intriges, de affaires..., omringden deze oude wachttoren van de stad met een aura van mysterie en legende, waardoor hij eeuwenlang bekend stond als de "betoverde toren".

In 1289 schonk Sancho IV de Dappere, tweede zoon van Alfonso X, nu koning, de grond waarop de toren en de boomgaarden stonden, die hadden toebehoord aan de Orde van Calatrava, om er het klooster op te bouwen.

In 1920 verwierf het stadsbestuur wat overbleef van de boomgaard, de toren en enkele bijgebouwen die niet langer werden gebruikt door de Clarissengemeenschap, waarbij een erfdienstbaarheid van doorgang door het kompas werd gevestigd. In 1925 werd hier het Gemeentelijk Archeologisch Museum opgericht, dat talrijke stukken van het stadhuis deponeerde en waarvoor een klein bijgebouw werd gebouwd. Toen werd besloten om de omgeving van de toren te verfraaien door de restanten van de boomgaard om te vormen tot een kleine tuin, ontworpen door de architect Juan Talavera (die ook de binnentrap van de toren ontwierp), met aan de voet van de toren een rechthoekig zwembad dat de toren een perspectief en een gevoel van perspectief moest geven. De tuin volgde het eclectische estheticisme van het begin van de eeuw en omringde het zwembad met kleine bloemperken waarin enkele stukken uit de collectie werden geplaatst, met cipressen en pergola's op zuilen met klimplanten.

Tussen 1997 en 1998 was het de bedoeling dat de toren en de tuin, evenals het omheinde klooster, deel zouden gaan uitmaken van het stadsmuseum. Voor dit doel, en in het licht van een speciaal plan, was het de bedoeling om 4.000 m² te ontwikkelen door de bestaande tuinen te renoveren en uit te breiden. In 1999 werd ook geprobeerd om de toren - door hem te verhuren - om te bouwen tot een openbaar uitkijkpunt, met een installatie die vergelijkbaar was met die in de bekende Tavira-toren in Cádiz.

Vandaag de dag staat het zwembad, omringd door mirtehagen (Myrtus communis), boven een afgelegen tuin waar sinaasappelbomen, een olijfboom en acanthus, in gezelschap van een grandioze laurier (Laurus nobilis), waarschijnlijk de oudste van Sevilla, samen met oude stukken beeldhouwwerk en archeologie, de oude toren bewaken die, na eeuwen, nog steeds onbewogen uitkijkt over het dagelijkse leven van de stad.

Willem Vandenameele