Abbaye Notre-Dame de la Paix - Chimay

De geschiedenis van de abdij Notre-Dame de la Paix begint met de schenking van de gronden van Gomerfontaine, in het bisdom Rouen (ten zuiden van Beauvais in het departement Oise) door graaf Hughes de Chaumont en zijn echtgenote, bij hun terugkeer uit het Heilige Land, als teken van dankbaarheid. Zij schonken ze aan de Orde van Cîteaux in 1206-1207, met het oog op de oprichting van een vrouwengemeenschap aldaar.

Het was op 13 oktober 1266, onder het abbataat van Dame Agnès, dat de kerk werd ingewijd door Monseigneur Eudes Rigaud, aartsbisschop van Rouen. Deze datum is door de eeuwen heen aangehouden om de inwijding van de kerk te vieren.

De abdij Notre-Dame de Gomerfontaine werd gesloten in 1792 tijdens de Franse revolutie. Het is grotendeels verwoest. Wat overbleef werd later omgevormd tot een boerderij.

In 1801 ondertekende Bonaparte het Concordaat met de Heilige Stoel. Na twaalf jaar van revolutionaire onrust is de religieuze vrede hersteld. Een van de zusters van Gomerfontaine, Pauline Ducastel, wil terugkeren naar het kloosterleven dat ze noodgedwongen moest opgeven. In 1804 slaagde ze erin een kleine gemeenschap op te richten in Nesle (bisdom Amiens). Het was daar dat ze zich ertoe verplichtte het kloosterleven te herstellen volgens de gebruiken van Gomerfontaine.

Om zich in een bredere context te vestigen en de volledige terugkeer naar de vieringen van Gomerfontaine te vergemakkelijken, besloot de gemeenschap het in 1816 over te dragen aan Saint-Paul-aux-Bois in een voormalige benedictijnse priorij, die een tijdlang door de oratorianen werd bewoond. 

Door de Wet van de Scheiding van Kerk en Staat van 1905 in Frankrijk werden de nonnen gedwongen hun klooster te verlaten omdat zij on derwijs aanboden. Net als duizenden anderen staken zij daarom de Frans-Belgische grens over. Ze vestigden zich in Henegouwen, in Fourbechies, en kwamen vervolgens onder het “auteurschap” van abt de Scourmont in Forges-lez-Chimay terecht. Dankzij de monniken van Scourmont verwierven ze een landgoed aan de rand van de stad Chimay waar ze zich vestigden op 14 augustus 1919.

Op 13 oktober 1925, op de 659ste verjaardag, werd de nieuwe kerk in Chimay ingewijd door Monseigneur Rasneur, bisschop van Doornik. Het aanhouden van de datum van 13 oktober bevestigt dat de huidige gemeenschap inderdaad de voortzetting is van die van Gomerfontaine.

Degenen die zichzelf nog steeds "nonnen van Saint-Paul-aux-Bois" noemen, kregen toen van de abt-generaal van de Orde , Augustin Marre, de naam van de nonnen van "Notre-Dame de la Peace".

In de jaren vijftig werden in Chimay nieuwbouw en grote werken uitgevoerd. De belangrijkste zijn de bouw van een ziekenboeg (1953), de transformatie van het koor van de abdij, versierd met een roosvenster en glas-in-loodramen van Bonaventure Fieuulien (1959), de toevoeging van de klokkentoren (1963), de installatie een nieuw kruis in het koor, werk van de Brabantse kunstenaar Yves Bosquet (1997) en de inrichting van een vergaderruimte (2019).

Anno 2016 zijn er nog maar vijf nonnen over. Intussen verdwenen de tuinbouwactiviteiten, de veredeling, het weven, het boekbinden, de vervaardiging van gastheren… al deze economische activiteiten verdwenen. De zuidvleugel van het klooster werd eerst verhuurd en omgevormd tot een polikliniek en vervolgens tot een opvangcentrum voor gehandicapte kinderen.

In 2016 gaat deze abdij voor het eerst open voor bezoekers.

Het kloosterleven van de zusters is gewijd aan het loven van de Heer en het beleven van de levende God. Kantoren, werk en lezing wisselen elkaar af en doorkruisen de dag in een eenvoudige en stille sfeer.

Het gastenhuis van het klooster heeft 6 kamers, met de mogelijkheid om 10 mensen te huisvesten die willen delen in het dagelijkse leven van de gemeenschap. Bij de ingang is een winkel waar priesterlijke en religieuze gewaden worden verkocht die door monastieke ambachtslieden zijn gemaakt.

Willem Vandenameele