Toverpaden - Wandelen in dalen en ravijnen rond Hohnstein

Oh, nu zijn we waarschijnlijk midden in het bijeenkomen van de bosgeesten beland. Het is goed voorstelbaar dat tot voor kort dwergen, elfen, feeën, nimfen en trollen waren, waar nu talloze kleine steentorentjes in rotskloven en op rotsblokken staan. Waarschijnlijk wachten ze in hun camouflage, tot wij indringers eindelijk verder trekken. Locatie en tijd zouden in ieder geval ideaal zijn voor een ontmoeting met de schuwe wezens. De Gautschgrotte, niet ver van Hohnstein, is nu, op een vroege juliochtend, een magische plek. En we hebben hem helemaal voor onszelf.
Ongeveer 20 meter hoge rotswanden vormen een natuurlijk amfitheater, een verrassend dramatisch hoogtepunt aan het einde van een overwoekerde pad. De indrukwekkende formatie, waarbij we ons piepklein voelen, gebiedt respect en gedempte stemmen. Alleen het druppelen van het kleine beekje, dat na regenval een kletterende waterval wordt en in sommige winters verandert in een monumentale ijszuil, doorbreekt de stilte.
De eenzaamheid is de beloning voor de vroege start. Binnenkort zal de betovering van de nacht, waarvan de laatste resten nog als ochtendnevel tussen de bomen hangen, volledig verdwenen zijn. En het sprookjesrijk zal weer helemaal zijn veranderd in het Nationaal Park Sächsische Schweiz, dat zich opent voor natuurliefhebbers, bosliefhebbers, wandelaars en wandelaars. De zoektocht naar romantiek, naar het griezelig mooie, heeft ons hier gebracht. En het lijkt erop alsof we beide meteen hebben gevonden. Vanuit de burchtstad zal onze wandeling ons via het Polenztal naar het rotsplateau Brand, de "Balkon van de Sächsische Schweiz", leiden. Voor de Gautschgrotte hebben we een kleine omweg gemaakt.
De ravijnen, valleien en kloven van het Elbsandsteingebergte vormen de antithese tot de spectaculaire rotsformaties, tafelbergen, basaltkegels en uitkijkpunten. Bastei, Königstein, Lilienstein, Pfaffenstein en Schrammsteine zijn beroemde kalendermotieven en populaire bestemmingen voor uitstapjes. In vergelijking daarmee leiden de ravijnen een schaduwbestaan. Dat komt doordat hun werkelijke charmes moeilijk of helemaal niet op beeld vast te leggen zijn. De bergen maken indruk door hun opvallende esthetiek, zelfs op foto's en schilderijen. De ravijnen daarentegen maken vooral indruk door de verscheidenheid aan zintuiglijke indrukken die alleen ter plaatse ervaren kunnen worden: de koelte van de lucht, de geur van het bos, het gemurmel van de beekjes.
In de ravijnen wandelen is iets voor fijnproevers - en praktisch het hele jaar door een genot. Attente wandelaars ontdekken dat elke kloof, elke vallei en elke kloof een eigen handtekening, een onderscheidend karakter heeft.
Dat ervaren ook wij tijdens onze tocht. De Schindergraben, die Hohnstein verbindt met het Polenztal, is ruig, wild en prachtig. Meerdere kleine bruggen leiden over de glasheldere beek. Van informatieborden langs de weg leren we onder andere dat de bodemflora hier rijker is aan soorten dan elders in zandsteen en dat hier zeldzame varensoorten en bijzonder veel mossen en korstmossen gedijen. Waarschijnlijk is dat wat de lucht hier zo onbeschrijfelijk kruidig maakt.
Vanuit de Schindergraben komen we in het Polenztal. Het is bijna alsof je van een junglepad een boulevard opdraait. Was de weg net nog schaduwrijk en hobbelig, nu is hij zonnig, breed, vlak en gezinsvriendelijk. De indrukwekkende rotswanden staan hier ver uit elkaar. De aanvankelijk aardse geur verandert al snel in een milde houtachtige boslucht. De Polenz heeft een schilderachtige vallei en een breed, vlak bed gecreëerd. De beek glinstert vandaag vredig en uitnodigend in de ochtendzon. Fascinerend zijn de weelderige groene en dichtbegroeide rotswanden aan de noordoostelijke zijde. Gezonde mossen, varens, grassen, struiken en bomen worden overvloedig voorzien van zacht en gestaag neerdwarrelend water. Sinds 1940 staat deze droomvallei onder natuurbescherming. Waterspreeuwen, berg- en oeverzwaluwen, vleermuizen en vlinders voelen zich hier thuis. De maartse velden in het noordelijke deel van het Polenztal hebben landelijke bekendheid verworven. Ze vormen een van de grootste wilde populaties van de klokjesbloem in heel Saksen. Hun bloei tussen begin maart en begin april trekt jaarlijks nieuwsgierigen van dichtbij en ver weg naar de regio.
Kort achter de historische Waltersdorfer Mühle met zijn gezellige biertuin steken we de beek over en verlaten al snel de vallei richting Brand. De weg leidt ons door de Schulzengrund. Het gaat gestaag maar dragelijk omhoog. Tussen de Polenz en het rotsplateau liggen bijna 180 hoogtemeters. Als we na ongeveer 15 minuten even pauzeren, valt ons plotseling op hoe onbeschrijfelijk stil het om ons heen is geworden. Ergens, ver weg, slaat een merel alarm, zachtjes ruisen de bladeren, een paar insecten zoemen. Verder absolute stilte.
Voor stadsbewoners is dit een sensatie. We worden spontaan verliefd op dit onopvallende plekje in het Elbsandsteingebergte. En de idee van het nationale park onthult zich in al zijn prachtige reikwijdte. Hier in zijn kernzone ervaren we het nationale park niet alleen als toevluchtsoord voor bedreigde soorten, maar ook als oase voor bedreigde gevoelens. Waar het lawaai van de vooruitgang verstomt, mogen we weer luisteren naar de stille tonen van het wezenlijke.
Gelukkig en tevreden komen we uiteindelijk aan bij Brand, waar de eerste dagjesmensen zich al klaarmaken voor de lunchpauze. Hier hebben we nogmaals een spectaculair uitzicht over het Polenztal, dat we kort genieten voordat we terugkeren naar Hohnstein. We hebben nu geen behoefte aan drukte. We willen liever nog wat nagenieten van de natuurervaring. Het laatste deel van de rondwandeling is een brede, verharde bospad zonder noemenswaardige stijgingen. Op de parkeerplaats Eiche sluit de cirkel zich weer voor ons.
Een paar dagen later horen we dat er mensen zijn die stellig geloven dat er in het Elbsandsteingebergte talrijke zogenaamde "krachtplaatsen" zijn, plaatsen waar de "energie van de aarde" zich bundelt en de waarneming van de natuur bijzonder intens zou moeten zijn. Als dat waar is, hebben we tijdens onze wandeling enkele van die plaatsen ontdekt.